[ขั้นที่สาม] กองไฟอบอุ่น

[Falco Zalvisgo]

หลังจากเดินข้ามผ่านประตูบานนั้นมาแล้ว เหมือนกับท่านหลุดมายังอีกที่หนึ่ง

ในระหว่างที่ท่านกำลังสับสน ก็เห็นกับหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังจ้องมองมาทางท่านพร้อมกับยิ้มให้

"อ้าว! ว่าไง?! กำลังหิวอยู่รึเปล่า? ขนมปังอบใหม่ร้อน ๆ กับนมอุ่น ๆ กำลังรออยู่เลย ลองกินดูสิ"

กลิ่นของขนมปังร้อนที่ยั่วยวนใจอยู่ตรงหน้า ท่านจะทำอย่างไรกันนะ...?

ไม่ว่าท่านจะจัดการกับของตรงหน้าอย่างไร ชายตรงหน้าก็ยิ้มให้และกล่าวแนะนำตัว

"เอาล่ะ ผมชื่อ ฟัลโก้นะ ฟัลโก้ ซัลวิสโก ยินดีที่ได้รู้จัก
ผมเป็นคนดูแลเตาผิงแห่งนี้ เพราะนี่เป็นที่เดียวที่สูบบุหรี่ได้น่ะนะ.. ฮะฮะ
แต่ก็ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าผมจะพาคุณทัวร์รอบ ๆ นี้แล้วกันนะ"

เขากล่าวทีเล่นทีกวนก่อนที่จะเดินนำคุณไปดูพื้นที่รอบ ๆ

เมื่อตอบกระทู้เสร็จสิ้น:

[Melanee]

         ภาพที่เห็นด้านนอกกับด้านในช่างแตกต่างราวกับสีที่ตัดกันของพื้นดินและขอบฟ้า แม้ร่างที่ดูเหมือนจะไม่ตื่นตระหนกต่อสิ่งใด แต่ภายในจิตใจกลับเต็มไปด้วยความสงสัยอย่างล้นเหลือ มองรอบกายได้ไม่นาน ก็พบเห็นเจ้าของเรือนผมสีแดงสว่างที่มองเห็นได้แต่ไกล ใบหน้าของเขาขยับยิ้ม
         
         "อ้าว! ว่าไง?! กำลังหิวอยู่รึเปล่า? ขนมปังอบใหม่ร้อน ๆ กับนมอุ่น ๆ กำลังรออยู่เลย ลองกินดูสิ"

         เจ้าของร่างนั้นทำเพียงแต่ผงกศีรษะลงไปมา และหยุดนิ่งราวกับรอคำเอ่ยเชิญชวน สายตาเลื่อนมองตระกร้าขนมปังที่ถูกหยิบยื่นมาให้เหมือนรู้สิ่งที่ใจกำลังอยากเอ่ยถาม เปรียบได้รับคำอนุญาต จึงเอื้อมมือไปหยิบขนมปังเข้าปาก แต่ความอยากก็ยังไม่ถูกเติมเต็ม เปลือกตามองไปที่คนยกยิ้มสลับกับตะกร้า จึงตัดสินใจหยิบกินอีกชิ้นหนึ่ง แต่ภายในท้องก็ยังมีช่องอันว่างเปล่า


         หากขนมปังนั้นเหลือเพียงชิ้นเดียว และฝ่ายตรงหน้าก็ยังไม่ได้จับต้องเลยแม้แต่น้อย ไม่รู้เพราะเหตุผลอันใดที่เสี้ยวนึงนึกคิดขึ้นมาในหัว จึงยกขนมปังก้อนสุดท้ายให้ชายตรงหน้า แล้วยกแก้วนมอุ่นขึ้นดื่มจนหมด

         "เอาล่ะ ผมชื่อ ฟัลโก้นะ ฟัลโก้ ซัลวิสโก ยินดีที่ได้รู้จัก ผมเป็นคนดูแลเตาผิงแห่งนี้ เพราะนี่เป็นที่เดียวที่สูบบุหรี่ได้น่ะนะ.. ฮะฮะ แต่ก็ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าผมจะพาคุณทัวร์รอบ ๆ นี้แล้วกันนะ"

ร่างนั้นพยักหน้าลงอีกครั้ง เมื่อเห็นร่างของชายสูงที่หมุนตัวเดินนำไปยังด้านหลัง ดวงตาเผลอเหลือบมองไปที่ก้อนขนมปังที่ไม่ได้ถูกแตะต้องอย่างเหม่อลอย แต่ก็เป็นแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้น และหันเหไปมองตามแผ่นหลังที่เดินออกไปไกลพร้อมกับขยับตัวเดินตาม

[Coco]

เมื่อประตูเปิดออก จู่ ๆความรู้สึกรอบตัวเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน… เกิดอะไรขึ้น.. ทำไมร่างกายที่เคยเจ็บแสบนั้นได้หายไป อีกทั้งบรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไปจากเมื่อกี้ กลิ่นอาหารที่น่าทานทำให้ท้องของฉันเริ่มร้อง.. แสงไฟสีส้มที่อุ่นตาทำให้รู้สึกจิตใจรู้สึกได้รับการเยียวยาจากเหตุการณ์ที่เลวร้ายเมื่อก่อนหน้านี้ได้ ทั้งที่ยังจำไม่ได้ว่าตัวเองเพิ่งพบเจออะไรมาก่อนที่จะโผล่มาที่นี่และเมื่อเดินเข้าไปก็พบกับชายหนุ่มผมสีแดงที่กำลังยืนยิ้มด้วยใบหน้าที่สดใส พร้อมกับอาหารและเครื่องที่ดื่มที่วางไว้เหมือนกับว่าเขารู้การมาถึงของฉันเอง บางทีเขาอาจจะรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวฉันก็เป็นได้... แต่ก่อนอื่นขอฟื้นร่างกายด้วยการกินก่อนเห็นจะดีที่สุดสำหรับตอนนี้

"อ้าว! ว่าไง?! กำลังหิวอยู่รึเปล่า? ขนมปังอบใหม่ร้อน ๆ กับนมอุ่น ๆ กำลังรออยู่เลย ลองกินดูสิ" เขาเอ่ย

“งั้นทานแล้วนะคะ” ฉันตอบและยัดขนมปังเขาไปพร้อมกับนมอุ่นอย่างหิวกระหาย เมื่อเป็นเช่นนั้นเขาจึงกล่าวขึ้นอีกครั้งว่า

"เอาล่ะ ผมชื่อ ฟัลโก้นะ ฟัลโก้ ซัลวิสโก ยินดีที่ได้รู้จัก
ผมเป็นคนดูแลเตาผิงแห่งนี้ เพราะนี่เป็นที่เดียวที่สูบบุหรี่ได้น่ะนะ.. ฮะฮะ
แต่ก็ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าผมจะพาคุณทัวร์รอบ ๆ นี้แล้วกันนะ"

ในตอนปกติฉันอาจจะคิดว่าเขาเป็นคนกวนๆที่น่าตบคนหนึ่ง เพราะตัวฉันเองไม่ชอบกลิ่นของบุหรี่ไม่ว่าชนิดใดก็ตาม แต่ว่าในตอนนี้เขาพูดอะไรมาฉันก็แทบไม่ใส่ใจมากนั้นนอกเสียจากการแนะนำตัวของเขา และเมื่อร่างสูงของเขานำทางฉันไปดูรอบๆสถานที่ที่เป็นเหมือนที่พักพิง ฉันจึงเดินตามเขาอย่างไม่มีความกังวลใดๆ

[Inaba]

"ขอรบกวนหน่อยนะครับ~"

ขณะที่กำลังเปิดประตูเข้าไปในโรงแรมผุพังนั้น รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในสภาพห้องที่แปลกตาดูคนละเรื่องกับประตูที่เข้ามาเลยหันหลังกลับไปพบว่าเป็นกำแพงที่อยู่ตรงนั้นแทนซะอย่างงั้น 



"อ้าว! ว่าไง?! กำลังหิวอยู่รึเปล่า? ขนมปังอบใหม่ร้อน ๆ กับนมอุ่น ๆ กำลังรออยู่เลย ลองกินดูสิ"

"ใคร..?" หันกลับไปตามเสียงพร้อมกับเจอชายหนุ่มร่างสูงใหญ่นั่งอยู่ตรงหน้าเตาผิง... "เอ่อ... ขอบคุณครับ..." 

oO(ไม่ใช่เสียงที่ได้ยินก่อนหน้านี้หนิ?)

ถึงแม้จะพูดขอบคุณออกไปแต่สายตากลับแสดงท่าทีไม่ไว้ใจอย่างเห็นได้ชัด

"เอาล่ะ ผมชื่อ ฟัลโก้นะ ฟัลโก้ ซัลวิสโก ยินดีที่ได้รู้จัก
ผมเป็นคนดูแลเตาผิงแห่งนี้ เพราะนี่เป็นที่เดียวที่สูบบุหรี่ได้น่ะนะ.. ฮะฮะ
แต่ก็ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าผมจะพาคุณทัวร์รอบ ๆ นี้แล้วกันนะ"


"อา... ครับ ผมชื่อ...? เอ๊ะ? ไม่สิ... เอ๊ะ?" 

ขณะที่กำลังจะแนะนำตัวเองก็กลับนึกขึ้นมาได้ว่านึกอะไรไม่ออกเลย ไม่ว่าจะเป็นกับข้าวที่กินเมื่อวาน ถนนที่เคยเดิน อดีตที่เคยมีทั้งหมด ไม่มีอะไรที่สามารถนึกออกได้เลย ไม่แม้แต่ชื่อของตัวเอง... 


ถึงจะตกใจมากแต่ก็มองเห็นแผ่นหลังของชายหนุ่มกำลังเดินออกไปอย่างรวดเร็วและดูเหมือนจะไม่รอ จึงตัดสินใจเดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

oO(อย่างน้อยก็ดีกว่าต้องอยู่ตรงนี้ต่อไปล่ะนะ)